مقدمه: مقاله حاضر نتيجه مطالعه گروه مشاوره (OPG) يک سازمان غيردولتی و ملی است که از سال 2005 روی موضوعات امنيت، اختفاء و محافظت از اطلاعات کار می‌کند. هدف گروه ياد شده افزايش آگاهی از حقوق مالکيت ديجيتالی، برقراری ارتباط مابين متخصصان و فعالان با روزنامه‌نگاران برای افزايش آزادی‌های مدنی در دنيای ديجيتال است. يکی از مسائل مهم روز دنيای ديجيتال استفاده از تجهيزات الکترونيکی در انتخابات است که دو لبه دارد، هم می‌تواند کارگشا و تسهيل‌کننده امور اجرائی و هم مخرب برای دمکراسی و رسوائی برای يک کشور باشد. تحقيق انجام شده در محدوده کشورهای اروپائی، آمريکا و استرالياست ولی نکات قابل استفاده زيادی برای کشورهائی مثل کشور ما دارد و احتمالاً برای برنامه‌ريزان کشور در راستای اتخاذ تصميمات در حوزه انتخابات الکترونيکی مفيد باشد.

رای‌گيری الکترونيکی: چالشی برای دموکراسی
انگلستان با ملحوظ مشکلات جدی تکنولوژی انتخاب الکترونيکی در طول مدت انتخابات می 2007 پايلوت‌های متعددی انجام داد. علی رغم عدم استقبال کشورها از انتخابات الکترونيکی، دولت انگليس- بعد از سه سال وقفه – سری جديد پايلوت‌ها را در زمينه انتخاب الکترونيکی و شمارش الکترونيکی انتخابات تعريف و ارائه نموده است. کشورهای مختلف دنيا متوجه شده‌اند که تکنولوژي‌های گرانقيمت انتخابات الکترونيک آنگونه که فروشندگان و سازندگان ادعا می‌کنند دقيق، امن و قابل اطمينان نيست خرابی سيستم در روز انتخابات اخطارهای نرم‌افزاری که مانع ثبت رای‌های می‌شوند، ‌رای‌دهندگان به سختی از تجهيزات رای‌گيری استفاده می‌کنند و بازشمارش رای‌ها استفاده را غيرممکن می‌سازد.

اين مشکلات زمانی اتفاق می‌افتد که کارگزاران حتی استقرار آزمايشی، تائيديه و فرآيندهای مميزی را روی سيستم انجام داده باشند. از پايلوت‌هائی که از سال 2000 در انگلستان و تجارب ديگر کشورها در خصوص انتخابات الکترونيکی انجام شده درس‌های زياد می‌توان آموخت، اما اينکار (يادگيری) انجام نشده است در عوض دولت با صرف‌نظر از استعلام از سازندگان و کميته کارگزاری برای دادن وقت بيشتر جهت استقرار سيستم، سال 2007 شاهد عجله ديگری برای آماده شدن برای روز انتخاب خواهد شد.

چرا انتخاب الکترونيکی در فرآيند دموکراتيک در جا می‌زند؟
در گزارش دولتی «دولت محلی نوين » (1998) و نوسازی دولت (1999) دولت می‌گويد:
انتخابات بايد نوسازی و مدرن شود. وزراء معتقدند مطلب زير بهبود وضعيت خواهد بود. گزارش پايلوت 2007 که به وسيله DCA (سازمان تطبيق امور با قانون اساسی) ارائه شد چنين بيان می‌کند: «انتخاب الکترونيکی بر اساس شواهد معکوس می‌تواند مانع کاهش مشارکت در انتخابات شود در حقيقت در مدت پايلوت 2003 مشارکت ريزش داشت.»
اکنون،‌ حتی اگر مشارکت به وسيله انتخابات الکترونيک بهبود نمی‌يابد؟ چرا نگرانی؟
نوسازی انتخابات چگونه می‌تواند خطرناک باشد؟ در حاليکه به سيستم بانکداری الکترونيکی اعتماد داريم، بيمارستان‌ها و حتی کامپيوترهای خطوط هوائی، پس چگونه انتخابات الکترونيکی می‌تواند متفاوت باشد؟

اصولاً انتخاب يک پرسش پيچيده برای علوم کامپيوتر است:
- سيستم، شايستگی (حق) شما را برای انتخاب بايد رسيدگی کند.
- بداند آيا شما قبلاً عمل انتخاب را انجام داده‌ايد (جلوگيری از دوبار انجام شدن)
سپس اجازه بازرسی و شمارش بدهد. با اينحال سيستم بايد هميشه سری بودن نام و انتخاب را نگه دارد.

امروزه راه‌حل عملی برای چنين مسئله پيچيده‌ای وجود ندارد و سيستم‌های موجود به صورت غيرقابل پذيرش خدشه‌دار هستند. يک نکته توضيحی: انتخاب الکترونيکی، دمکراسی الکترونيکی نيست.
فهميدن اين نکته که انتخابات الکترونيکی همان دموکراسی الکترونيکی نيست مهم است. آنها ذاتاً در حوزه‌های متفاوت تکنولوژيکی قرار دارند. گروه (OPEN RIGHTS GROUP) کار دمکراسی الکترونيکی را پشتيبانی و حمايت می‌کند مثل استفاده از وب جهت تسهيل مشارکت و مشاورت عمومی يا بهبود در دسترسی مردم به نمايندگی‌های محلی، ملی اروپائی. اما انتخابات موضوع بسيار خاصی است که به دلايل مشروحه ذيل با تکنولوژی جديد بهتر به خدمت گرفته نشده است. ورقه رای‌گيری مخصوص، ضرورت دموکراسی است.

اخذ رای، اساسی‌ترين بخش دموکراسی است. با انداختن يک رای سياستمداران قبلی را نگه می‌داريم، نمايندگان جديد را انتخاب می‌کنيم و بر موضوع مهم خودمان پا می‌فشاريم. البته دموکراسی بيشتر از يک رای‌گيری است – آن نوعی مذاکره، نوشتن نامه، مبارزه انتخاباتی و مشارکت است – اما چگونگی اداره کردن واقعی و بلافصل قدرت به توسط تک‌تک شهروندان است. اينکه شخص می‌تواند بدون تداخل و در سلامت در انتخاباتی شرکت کند که نظر و راي‌اش شمرده خواهد شد، مهم و غير قابل باور کردن است.

در طول تاريخ دموکراسی ياد گرفته‌ايم که گروه‌هائی در تصاحب قدرت مايل هستند مردم را از اطمينان از روش درست انتخابشان بترسانند. اما اگر انتخابات پوشيده و محرمانه است راهی برای فهميدن آن عده از اينکه چه کسانی به آنها رای داده و يا نداده‌اند نيست. بنابراين ترساندن مردم از اطمينان، محلی از اعراب ندارد محرمانه بودن ورقه رای مهم و حق اساسی است که از مردم حمايت و حفاظت کرده و سلامت و امانت انتخابات را به همراه دارد انتخابات يک بيان حياتی از قدرت مردم است و بايد هم محرمانه باشد و هم محصور برای تک تک شهروندان.

مداد و کاغذ ما را از تقلب حفظ می‌کند
انتخابات از 2500 سال پيش در آتن شروع شد و آن نبود تا اينکه در قرن هفدهم ورقه‌های کاغذ در انتخابات سياسی دوباره پديدار گشت اين انتخابات کاغذی نمی‌توانست به استانداردهای مدرن برسد. کاغذهای رای‌گيری به وسيله نامزدها يا کارگزاران ارائه می‌شد، پس آنها می‌توانستند کاغذهای نوشته شده و آماده برای هر گروهی باشند همچنين می‌توانست رنگ‌ها و شکل‌ها و اندازه‌های متفاوت داشته باشد. پس فهميدن اينکه چه کسی چه انتخاب کرده بود آسان بوده، حتی قابل بازيابی عمومی بود. يک سری نوآوري‌ها در مستعمرات استراليا از سال 1856 به وقوع پيوست تا اينکه ورقه محرمانه استراليائی به وجود آمد برای اولين بار ورقه‌ها به وسيله ادارات دولتی آماده و نوشته شده تحويل مردم گرديد که بايد با علامت * جلوی نامزد موردنظر مشخص می‌شد و با نظارت دولت در صندوق رای انداخته می‌شد.

روش استراليائی به سرعت در اقصی نقاط دنيا از 1870 به اين طرف در پاسخ به تقلب‌های انتخاباتی شايع زير به خدمت گرفته شد:
خريد رای – ارعاب – رشوه – زر و سيم – ترس از کارفرمايان و مبالغ هنگفتی که نامزدها در اين راه هزينه می‌کردند. در انگلستان فشار ايجاد ورقه‌های رای‌گيری محرمانه در حدود سال‌های 1819 بالا آمد در طول قرن 19 افرادی که حق رای پيدا می‌کردند به صورت وحشتناکی رشد می‌کرد اما هنوز انتخابات به صورت شفاهی به توسط ماموران و کارمندان انجام می‌شد با وجود تقلب گسترده، ويليام پادشاه چهارم و بسياری از مقامات انگليسی با رای مخفی مخالفت کردند. 50 سال مبارزه فرساينده و نمونه‌هايی از اقصی نقاط دنيا شامل استراليا بالاخره مجلس را وادار به گذارندن قانون Ballot کرد. اين قانون تا تاريخ 1880 تعيين گرديد. اما فشار مثبت بر نمونه «رای مخفی استراليا» غيرقابل بحث بود و در سال 1882 قانون رای مخفی دائمی شد.

از آن زمان علاوه بر تقلب مبارزات، ‌ارعاب در مشخص شدن و ثبت رای‌دهنده، امنيت ورقه، پيشرفت‌های بيشتری البته در وجه فاسدکننده و خوی حيوانی تقلب انتخاباتی رسيده است. رای مخفی يک سيستمی است که خودش را محافظت می‌کند مثل رای‌دهنده‌ها.

چرا انتخابات الکترونيکی مسئله مشکلی است؟
ابتدا برای رسيدن به يک انتخابات آزاد و خوب استانداردهای بين‌المللی را در نظر مي‌گيريم:
- اشخاص بايد به دقت به عنوان رای‌دهنده واجد الشرايط که قبلاً رای نداده‌اند تشخيص هويت شوند.
- رای‌دهندگان مجازند فقط يک ورقه بی‌نام (خالی) داشته و در اختفاء آن را علامت بزنند.
- صندوق رای ايمن در معرض ديد و در طول انتخابات فقط ورقه‌های رای توسط رای‌دهندگان می‌تواند به آن اضافه شود (ريخته شود)
- وقتی که انتخابات تمام شد صندوق‌های رای در معرض ديد طرف‌های مبارزه باز و شمارش می‌شوند. فرآيند شمارش نبايد جهت آشکار شدن چگونگی پرشدن ورقه‌های رای توسط اشخاص باشد.
- اگر نتايج مورد شک است ورقه‌ها می‌توانند دوباره بررسی و توسط اشخاص ديگر شمارش شوند.

برای يک سيستم انتخابات کامپيوتری می‌توانيم سه مرحله اساسی فرموله کنيم:
- حق رای کاربر را بررسی کن و اينکه قبلاً رای نداده باشد.
- ورقه را به کاربر نشان بده و رای او را ثبت کن.
- و بالاخره در نهايت رای‌ها را بشمار

در نگاه اول اين مراحل عيناً شبيه فروش بر خط کالا در فروشگاه است:
- بررسی کن کاربر همان کسی است که می‌گويد و می‌تواند از کارت اعتباری استفاده کند.
- اقلامی که کاربر می‌تواند بخرد نشان بده
- درخواست را پردازش کن و کالاها را تحويل بده
اما اين شباهت‌ها فقط صوری و ظاهری است.

وقتی شما خريد بر خط (ON LINE) می‌کنيد فروشنده در تمام مدت شما را می‌شناسد وگرنه قادر به شارژ کارت شما نمی‌بود يا نمی‌دانست کجا اقلام خريداری شده شما را بفرستد. اما در يک انتخابات ما نمی‌توانيم بدون رخنه در خلوت شما هويت شما را با انتخاب شما (راي) پيوند دهيم با اين حال به طريقی نياز داريم مطمئن شويم شما عملاً برای رای دادن مستحق هستيد (سن و ...) برای ممانعت از لائی در ورقه رای ما بايد برگ رای شما را طوری علامت‌گذاری کنيم تا مطمئن شويم از طرف يک رای‌دهنده واقعی برگشت می‌شود، علی‌ايحال رد پای اين برگ رای را نمی‌توان به خود شخص نشان داد.

آنچه از مطالب بر می‌آيد اينکه مسائل نهفته و مشکل زيادی در اين خصوص وجود دارد که هنوز دانشمندان تراز اول با آن دست به گريبان هستند و راه‌حل ساده‌ای که عملی بوده و تمام معيارهای ضروری را بپوشاند وجود ندارد. فروشندگان تجهيزات «انتخابات الکترونيکی» به هنگام فروش سيستم کاملاً به خوبی آن اعتقاد دارند اما چه چيز رضايت را باعث می‌شود. مشکلات انتخابات الکترونيکی نه تنها به خاطر عدم رضايت و مصالحه بين فروشنده و خريداربلکه به خاطر مشکلات ساخت سيستم‌های کامپيوتری در سايز بزرگ است.

تمامی انتخابات بخاطر اشتباه و خطای انسانی مسائلی دارند به هر حال اين خطاها تصادفی است و می‌تواند برای هر نامزدی مثل نامزد بعدی اتفاق بيافتد، به طوري که نتيجه نهائی منصفانه است اگر خطاها سيستماتيک شدند مثل عدم ثبت شمارش رای برای يک نامزد يا شمارش معکوس برای يکی نامزد در حالي که برای ديگری شمارش صعودی داشته باشد. در اينحالت خطاها به درستی توزيع نمی‌شوند. اين يعنی يک نامزد بيشتر از ديگری مورد حمايت قرار گرفته می‌شود، بنابراين نتيجه انتخابات بازتاب منصفانه از نتيجه رای نمی‌شود. اين نوع خطاها الزامات جدی می‌توانند بدنبال داشته باشند.

دستکاری کوچک کمتر از 1% در رای بر اساس سيستم (FPTP) انگلستان می‌تواند کرسي‌ها را به نفع يک طرف جابجا و عوض کند و همانگونه که در زير آمده کشورهائی که سيستم انتخاباتی آنها به تقلب کمتر از (FPTP) حساس هستند معمولاً سيستم انتخابات الکترونيکی را کنار می‌گذارند.

اتحاد رويه در انتخاب الکترونيکی
کيوسک
کيوسک انتخاباتی شامل ماشين‌های مشخص شده‌ای هستند که در ايستگاه‌ها و جاهای خاص رای‌گيری قرار می‌گيرند مثل ماشين فروش اتوماتيک کالا (مثل سکه‌ای و ...) تا مردم آزادانه رای خود را در آن بريزند. رای‌گيری با فشار دگمه‌ها يا لمس صفحه خاص (حساس) انجام شده و در يک حافظه الکترونيکی ذخيره می‌شود. اگر سيستم کيوسک در محل خاص رای‌گيری استفاده شود مزايای نظارت بر آن مترتب است اما به خاطر اينکه برگ‌های چاپ شده و آماده رای در هنگام رای‌گيری به کار نمی‌رود امکان باز شمارش دستی وجود ندارد.

اگر مشکلات تکنيکی يا قصد تقلب وجود داشته باشد کارگزاران ايستگاه رای‌گيری مهارت حل مشکلات را ندارند و آنها وابسته به پشتيبانی فروشنده است و اين پشتيبانی چون اغلب مربوط به قرارداد ديگری است ناگزير مجبور به منتظر شدن هستند تا کارمند پشتيبانی کننده خود را به ايستگاه رای برساند. در آمريکا اين امر باعث شده است قانونی بگذرانند تا زمانی که تمامی رای‌دهندگان واجد الشرايط رای خود را اعلام نکرده‌اند ايستگاه رای‌گيری داير باشد. ماشين‌های کيوسک رای ‌گران هستند، مخصوصاً آنهايي كه فقط جهت انتخابات قابل استفاده هستند.

ضمن اينکه کيوسک رای با ويژگي‌های ورودی و خروجی مناسب به رای‌دهنده ( بدون راهنمائی شخص) کمک می‌کند تنها تفاوت در اين است که مردم اعتمادشان را از نفر موجود در ايستگاه رای‌گيری به سيستم ماشينی می‌سپارند و به انجام انتخاب دلخواهشان نمی‌توانند مطمئن شوند.

ريموت (اينترنت)
رای‌دهنده در خانه يا در يک کتابخانه نشسته و با کامپيوتر، تلويزيون ديجيتالی يا تلفن همراه 7 برگه رای خود را علامت می‌زند. انتخابات ريموت و کنترل از راه دور می‌تواند مورد نزاع باشد، چرا که فهميدن اينکه رای‌دهنده آيا همان است که ادعا می‌کند مشکل است. در اينجا گمنامی شخص و پنهانی بودن عمل رای با هم مصالحه می‌کنند چرا که ديگران می‌توانند رای را ببينند و در اين حالت درهای فروش رای و تهديد رای دهنده باز است.

ضمناً مشکلات تکنيکی نيز در اين روش وجود دارد. سيستم هم از حمله سرور مرکزی و هم هر کامپيوتر ديگر که وارد رای می‌شود آسيب‌پذير است. اين حمله‌ها ممکن است فرآيند کل انتخابات را متوقف و يا مشکلاتی را باعث شود. پرواضح است که شمارش مجدد، مميزی و... ممکن نيست. متخصص امنيت کامپيوتر و رمز نگار مشهور Bruce Schneier بيان می‌کند «سيستم رای‌گيری امن اينترنتی از نظر تئوری ممکن است اما برنامه (software) امنيت شبکه آن در تاريخ کامپيوتر بايد برای اولين بار ايجاد شده باشد.»

تلفن
در اين روش، رای از طريق سيستم تن تلفن (شبيه آنچه که در تلويزيون ديجيتالی است) يا از طريق پيام کوتاه تلفن همراه انجام می‌شود در اين حالت از طريق کدهای دسترسی و PIN که به مردم ارسال می‌شود (به جای ورقه‌های رای) سنديت رای‌دهنده معين می‌شود (مجاز برای راي) در رای‌گيری‌هائی که در سرگرمی‌ها به کار می‌رود نياز به اعتبار و سنديت نيست لذا اين سيستم‌ها برای انتخابات دمکوراتيک مناسب نيستند رای‌گيری به روش تلفن به دليل متمرکز بودن بالای آن و ساختار شخصی آن- در حالت SMS نيز- ناامن و غيرقابل اتکاء است (SMS به دليل شفافيت در ارسال قابل شنود- دريافت- است). بنابراين پوشيدگی و اختفاء (به طور مجازی) برای حفظ و نگهداری غير ممکن است و تضمين و امنيت بيشتر به اطمينان تجاری و کنترل ارتباط‌ها مربوط می‌شود تا هر گونه پروتکل صريح و روشنی مثل SSL در WEB.

شرکت‌های توليدکننده (TV) رای‌گيری مرتب را به عنوان راهی برای توليد ارزش افزوده و درآمدشان ترويج و تشويق می‌کنند. برای تماشاگران علاقه‌مند، نرم‌افزار روی اينترنت سودمند است، چرا که امکان شماره‌گيری اتوماتيک اجازه شرکت يک نفر را صدها بار در يک مسابقه انتخاباتی می‌دهد.

شمارش الکترونيکی
ورقه‌های رای با طراحی خاص به وسيله رای‌دهنده‌ها طوری علامت‌گذاری می‌شوند (به جای انداختن رای) که ماشين شمارش نوری مثل يک کامپيوتر آنها را می‌تواند بخواند. مزايای سيستم ورقه‌های رای کاغذی همچنان محفوظ است اما شمارش اين سيستم سريع‌تر است و اگر مشکل بروز کند امکان بازشماری ورقه‌ها به وسيله دست وجود دارد. به هر حال کاغذهای رای قابل قبول برای کامپيوتر (فوق‌الذکر) می‌تواند بعضی از رای‌دهندگان را در نتيجه خطاها و سوختن رای دچار اشتباه کند (بجز ورقه‌های رای کاغذی که مرتباً مورد شمارش و مميزی قرار می‌گيرند) پس نتايج نادرست و تقلب می‌توانند از ديد ناظر مخفی بمانند. سيستم‌های شمارش الکترونيکی برای تقلب و خطا مثل ديگر اشکال تکنولوژی‌های انتخاب الکترونيکی آسيب‌پذيراست.

داستان پريشانی انتخاب الکترونيکی از چهار گوشه دنيا
انتخاب الکترونيکی در بسياری از کشورهای دنيا فقط به خاطر ترديدهای جدی که در مورد امنيت، دقت، قابليت اعتماد و قابليت رسيدگی و بازبينی بار آورده معروف شده است. ايتاليا عدم استفاده از روش انتخاب الکترونيکی رارسماً اعلام کرده است. بر اساس اين اعلاميه وزير کشور ايتاليا جيولانو آمائو گفت که «ما تصميم گرفتيم سيستم انتخابات الکترونيکی را متوقف کنيم... اين تصميم به معنی پيروزی نياکان ماست ... بياييد به شمارش و انتخاب فيزيکی بچسبيم چرا که آن کمتر تحريف پذير است»

پژوهشگران امنيت در هلند عيب‌های جدی در سيستم انتخاب الکترونيکی که در دولت آلمان در سطح وسيع به کار گرفته شده بود و در ايرلند نيزاخيراً خريداری شده پيدا کرده است. عيب‌هائی مثل کشف(فهميدن) رای ثبت شده از راه دور به وسيله انتشارات راديوئی که به وسيله سرويس امنيت و اطلاعات آلمان نيز تائيد شده است. يک گزارش دولتی مبنی بر رقابت فروشندگان بر سر يک قرارداد منجر به کنار گذاشتن ماشين‌های انتخاب الکترونيکی شد.

جمهوری ايرلند در جواب منتقدين بر روی استفاده از ماشين‌های انتخابات الکترونيکی به کميسيونی فرصت داده تا تقلب‌های فنی و سيستماتيک جدی را پيدا نمايد دومين گزارش اين کميسيون بيان می‌کند: «تست سيستم انتخابات الکترونيکی» از جمله تحقيق، آناليز و تائيديه تجهيزات نشان می‌دهد که سيستم برای استفاده به عنوان پايه امن و مطمئن در انتخابات ايرلند مناسب نيست. بر اساس انتشار آزاد اطلاعات ايرلند 4/110 ميليون يورو بين 2002 تا می 2004 برای انتخابات الکترونيک هزينه کرده است.

استان کبک کانادا به دنبال آشفتگی در انتخابات شهری خود استفاده از ماشين‌های انتخاب الکترونيکی را تعطيل کرده است. بر اساس گزارش رئيس انتخابات کبک «سيستم‌های انتخابات الکترونيکی اطمينان مناسب برای شفافيت و امنيت که درستی انتخاب را تضمين کند نمی‌دهد» ايالات متحده که از پيشگامان استفاده از تکنولوژی در انتخابات است تاريخچه مفصلی از انتخابات الکترونيکی که شک و ترديد در درستی نتايج به دنبال داشته دارد. در 2004 گروهی از متخصصين طی يک گزارش انتقادی که بر طرح استفاده از اينترنت برای رای‌گيری سربازان خارج از آمريکا داشتند منجر به لغو طرح گرديد.

آنها نوشتند آسيب‌پذيری با اصلاح طرح يا خطاهای سيستمی رفع نمی‌شود اين آسيب‌پذيری در ساختار بنيادی و معماری اينترنت و سخت‌افزار PC و نرمافزارهاست که امروزه در همه جا وجود دارد. اين آسيب‌ها بدون عبور از موانع و اصلاح موارد ديگر پيش‌بينی نشده غيرقابل حذف است. در نوامبر 2006 انستيتو قدرتمند استانداردها و تکنولوژی آمريکا بيان کرد که ماشين‌های انتخابات الکترونيکی «عملاً نمی‌تواند امن باشد» اين نتيجه مرور روزنامه‌های برتر دنيا در زمينه علوم کامپيوتر و آکادمي‌های انتخابات است.

ترديدهائی که در درستی نتيجه انتخابات ايالات متحده شامل – شمارش آراء رياست جمهوری در فلوريدا در سال 2000 شمارش آراء اوهايو در خصوص انتخابات رياست جمهوری 2004 و انتخابات ميان‌دوره‌ای 2006 همگی حول شکست و دستکاری در سيستم انتخابات الکترونيکی دور می‌زند از ژانويه 2007 يک کرسی از کنگره آمريکا به دليل سوال برانگيز بودن 18000 رای که به روش الکترونيکی انجام شده معلق مانده است فرآيند تائيد انتخابات الکترونيکی در آمريکا به خاطر مسئله‌ای که يکی از لابراتوارهای معتبر در سال 2006 به طور سری معوق گذارده بي‌اعتبار شده است. اين تجارب جهانی نشان داده است که از زماني که تکنولوژي‌های نرم‌افزار و الکترونيکی به فرآيند انتخابات معرفی و وارد شده است مسائل و مشکلات نگران کننده و مهم بروز کرده است.

انتخابات الکترونيکی يک «سيستم جعبه سياه»
تکنولوژی انتخاب چيزی است که به عنوا يک «جعبه سياه» شناخته می‌شود:
رای‌دهندگان، نامزدها و حتی کارگزاران انتخابات نمی‌توانند کارکرد درونی ماشين‌ها را ببينند. تنها گروه کوچکی از متخصصين شانس و اميد فهميدن چگونگی اجرا و شمارش انتخابات را دارند زيرا رای‌ها نامرئی هستند ( يعنی 1ها يا 0ها) حتی برای متخصصين مشکل است که مطمئن شوند آنچه سازندگان از دستگاه می‌خواهند اتفاق می‌افتد يا نه و درست انجام می‌شود يا نه. دست‌کاری بيت‌ها در يک کامپيوتر بسيار آسان‌تر از کپی برگه‌های رای است. بنابراين پتانسيل دستکاری رای در سايزی که قبلاً هرگز اتفاق نيافتاده وجود دارد: يک هکر می‌تواند يک تکه از کد برنامه انتخابات که می‌تواند نامرئی باشد پنهان نمايد و به طرز قابل توجهی نتيجه انتخابات را عوض کند. اما با کنار گذاشتن هکرهای غيرقابل شناخت، دزدان رای و ديگر دستکاری کنندگان، بايد به خاطر داشته باشيم که اين سيستم‌ها به وسيله انسان‌های معمولی و جايزالخطا ساخته می‌شوند.

مانند ديگر کامپيوترها، سيستم‌های انتخاب الکترونيکی نيز خراب می‌شوند و معمولاً درست روز انتخابات خرابی اتفاق می‌افتد چرا که اينها فقط در آن زمان خاص مورد استفاده قرار می‌گيرند و مشکلاتی که آشکار می‌شوند جزئی نيستند. مواردی اتفاق افتاده است که رای يک نامزد به نفع ديگری ذخيره شده يا جائي که سيستم کلاً خراب شده و مردم از حق رای خود محروم مانده‌اند مشکلات تا زماني که انتخابات پايان نيافته آشکار نمی‌شوند و آن زمانيست که ديگر امکان بررسی اينکه رای‌ها چگونه بايد ريخته می‌شد سپری شده است.

چون که رای‌ها به صورت بيت‌ها ذخيره می‌شوند کارگزاران انتخابات چيزی را برای بررسی مسئله ندارند مثل بررسی مجدد برگه‌های رای که در روش سنتی وجوددارد چيزی برای مميزی جز کارت‌های حافظه که هيچ اثری از آنچه اتفاق افتاده باقی نيست وجود ندارد و فقط شمارش و نتيجه نهائی را می‌توان ارائه کرد. روشی که رای‌دهنده‌ها، نامزدها يا کارگزاران بدانند آيا نيت و نظر رای‌دهنده‌ها به درستی ذخيره شده و به درستی شمارش شد?